Edyta opowiedział mi kiedyś historię swojego rozwodzącego się brata i tego, jak jego żona odebrała mu dziecko. Doprowadziło go to do ruiny psychicznej i finansowej, gdyż w momencie szczytowym musiał niemal płacić za możliwość spotkania z córką. Robił co mógł walczył lecz nie tylko nic to nie dało, ale co gorsza - nie pozostał po tym żaden ślad który potwierdził by dziecku, że ojciec walczył. Kilka lat później te same dziecko, z żalem zapytało go: Tato czemu o mnie nie walczyłeś? Nie chcę nigdy wiedzieć co on musiał wówczas czuć, niemoc, strach, smutek... nie mogę na to pozwolić. Dlatego w cyfrowych dokumentach sądowych, mam folder "Prawda o mamie". Gdy żona nie odbierała miesiącami telefonu, nie odpisywała ani nie pozwalała mi się zobaczyć z córką, ja pisałem wiadomości... cały czas pisałem - adresowane do mojego dziecka, wyobrażałem sobie, iż jest obok i to słyszy. Wie, że tata nie zapomniał, że walczy i nigdy nie odpuści. Niekiedy pisałem późną nocą gdy zostawałem sam z najczarniejszymi myślami a innym razem w dzień - w sklepie bo zobaczyłem gdzieś małą, przypominającą moją córkę dziewczynkę... Nigdy nie odpisywała na te wiadomości, pewnie od razu usuwała a ostatecznie zgłosiła mnie na Policję za nękanie jej... pisałem do córki, w takich a nie innych okolicznościach, na numer za który płaciłem a żona go używała do rozmów ze wszystkimi poza mną (co widać z bilingów). Jednym z jej matki warunków na pseudo ugodę było właśnie to, że córka ma się nigdy nie dowiedzieć o tym co się działo. Tak nie będzie, cokolwiek się stanie bo prawda musi wyjść na jaw.. prawda o mamie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz